NAJRASPROSTRANJENIJI PSIHIJATRIJSKI “LIJEKOVI” (PSIHIJATRIJSKE DROGE) I NJIHOVE POSLJEDICE
- STATISTIKA UPOTREBE “LIJEKOVA” (PSIHIJATRIJSKIH DROGA)
- ISTINA O “HEMIJSKOJ NERAVNOTEŽI U MOZGU”
- Psihijatrija: pseudonauka
Bijela Knjiga CCHR-a (Građanska komisija za ljudska prava i istragu nedjela psihijatrije)
STATISTIKA UPOTREBE “LIJEKOVA” (PSIHIJATRIJSKIH DROGA)
Thomas Moore, autor djela “Racept za propast” izjavio je da sadašnja upotreba “lijekova” (psihijatrijskoh droga) kao sto je Ritalin (metilfenidat hidroklorid, psihijatrijska droga za djecu i odrasle) sa sobom povlaci “zastrašujuce rizike” za djecu. “Lijek” (psihijatrijska droga) se daje, rekao je, za “ograničenu i kratkotrajnu kontrolu ponašanja – a ne da smanji ustanovljeno oštećenje zdravlja djeteta. Tako snažna hemijska kontrola ljudskog ponašanja prethodno se ne preduzima u društvu van staračkih domova i mentalnih institucija”.
Za više od 8.5 miliona američke djece propisani su snažni stimulansi, antidepresanti i drugi psihotropski “lijekovi” (psihijatrijske droge) za takozvane vaspitne poremećaje i poremećaje u ponašanju.
6 miliona ima propisane Amfetamin stimulante ili druge, kao sto je Ritalin (metilfenidat hidroklorid, psihijatriska droga za djecu i odrasle), Aderal i Dexedrine (dekstroamfetamin, psihijatrijska droga).
Između 1.5 do 2 miliona ima propisane antidepresante kao sto je Paksil, Prozak, Seleksa, Efeksor, Serzon, Remeron, Zoloft, Luvox, i Velbutrin
500,000 djece ima propisane antipsihoticne “lijekove” (psihijatrijske droge) (koji se još nazivaju neuroleptici, što znači sredstva za smirenje nerava ili jednostavno sredstva za smirenje).
Nepoznat broj djece ima propisane druge psihijatrijske “lijekove” (psihijatrijske droge), koje uključuju blaža sredstva za smirenje kao što je Ksanaks, Valium i Ativan.
Rezultati istraživanja Partnerstva za Ameriku slobodnu od droge, objavljeni 21. aprila 2005. godine, pokazali su da 10% tinejdžera zloupotrebljava Ritalin (metilfenidat hidroklorid, psihijatrijska droga za djecu i odrasle) i Aderal.
Danas su djeca uzrasta od 5 godina i manje rastuća grupa neodrasle populacije koja koristi antidepresante.
U periodu između 1995. i 1999. godine, konzumiranje antidepresanta poraslo je za 580% među populacijom mlađom od 6 godina i 151% među populacijom uzrasta od 7 do 12 godina.
godine izdato je oko 11 miliona recepata za antidepresante, uglavnom dječacima mlađim od 12 godina kojima je ustanovljena bolest “poremećaj ponašanja”.
Od 1987. godine, kada je ADHD (ADD ili “poremećaj” pomanjkanja pažnje i hiperaktivnost ili poznat još kao hiperkinetički sindrom) uvršten u DSM-IV (Dijagnostički i statistički priručnik za mentalne poremećaje) APA-e (Američko društvo psihijatara), za više od 900% povećao se broj djece sa “ustanovljenim “ ADHD-om (ADD ili “poremećaj” pomanjkanja pažnje i hiperaktivnost ili poznat još kao hiperkinetički sindrom). Isto tako, za 665% povećana je proizvodnja stimulanta sličnih kokainu za djecu.
Pobuda finansijske prirode krije se iza tolikog broja djece koje kljukaju drogama.
U Americi je 2004. godine prodaja najnovijih antidepresanta donijela zaradu veću od 14 biliona dolara. Skoro 11 miliona recepata za antidepresante izdato je 2002. godine u Americi uzrastu od 1 do 17 godina.
U Americi je prodaja stimulanta samo za djecu dosegla više od 1.3 biliona dolara zarade godišnje.
U periodu između 1997. i 2001. godine, broj propisanih recepata za stimulant Aderal povećan je za 1,017% dok je Concerta od i u toku godine kada je postala dostupna zauzela 11% tržišta.
U Americi je u periodu između 1991. i 2003. godine, prodaja antipsihoticnih “lijekova” (psihijatrijskih droga) porasla je za 1,500%, a zarada je skočila sa manje od 500 miliona dolara na više od 8 biliona dolara. 2002. godine međunarodna prodaja dosegla je više od 12 biliona dolara.
Prema Gretchenu Feussneru, farmakologu Zavoda za lijekove (DEA) u nekim američkim zajednicama 20% djece uzima stimulante. “To bi trebao biti poziv na suočavanje sa činjenicom da nešto nije u redu”, rekao je Feussner.
ISTINA O “HEMIJSKOJ NERAVNOTEŽI U MOZGU”
DSM (Dijagnostički i statistički priručnik za mentalne poremećaje) APA-e (Američko društvo psihijatara) predmet je podsmjeha među profesionalcima u oblasti medicine. Psiholog Tana Dineen, autor djela “Proizvodnja žrtava”, izjavila je, “Za razliku od medicinskih dijagnoza koje sadrže vjerovatan uzrok bolesti, odgovarajući tretman i približnu prognozu (tok bolesti), poremećaji navedeni u DSM-u IV (Dijagnostički i statistički priručnik za mentalne poremećaje) su termini upisani prostom saglasnošću” - glasom clana APA-e (Američko društvo psihijatara) – najvise usmjerenom novčanim ciljevima.
- godine, Simon Wessley, profesor psihijatrije na King koledžu i Maudsley bolnicama, južni dio Londona, sproveo je anketu i glasanje među 150 specijalista za mentalno zdravlje iz cijeloga svijeta ispitujući 10 najgorih objava u istoriji psihijatrije. U prvih 10 uvršteno je četvrto izdanje DSM-a (Dijagnostički i statistički priručnik za mentalne poremećaje). Anketom je ustanovljeno da “ako nisi u DSM-u IV (Dijagnostički i statistički priručnik za mentalne poremećaje) onda nisi bolestan. To je postalo čudovišno, izmaklo je kontroli”.
Psihijatrija: pseudonauka
Psihijatrija je pseudonauka, jer se njene metode za utvrđivanje dijagnoze zasnivaju na mišljenju, a ne na naučnim činjenicama. Dr. Sydney Walker, III, neurolog, psihijatar i autor djela “Doza zdravog razuma”, napisao je, “Psihijatrija je zamjenila naučno dijagnosticiranje sa pseudonaučnim etiketiranjem”.
Dr. Thomas Szasz, profesor i emeritus psihijatrije na medicinskom fakultetu državnog univerziteta u Syracuse-u, New York, tvrdi, “Pošto je psihijatrija pseudonauka, ne iznenađuje to što su psihijatri narocito željni da budu prihvaćeni kao naučnici. Pošto to ne mogu postići otkrivanjem uzroka i lijekova za mentalne bolesti koje – nesrećom po psihijatre, ne samo po pacijente – ne postoje, moraju to učiniti iznošenjem mnoštva besmislica. Bilo usmeno ili pismeno, to je zaista najčešća stvar koju psihijatri rade”.
Sa značajnim odstupanjem od medicinske dijagnoze, psihijatrijske dijagnoze bave se samo kategorizacijom simptoma, nikako promatranjem stvarnog fizičkog poremećaja. Nijedna dijagnoza nije potkrepljena naučnim dokazom biološke ili mentalne bolesti bilo koje vrste.
Danas je temelj ustanovljene psihijatrijske bolesti teorija da “hemijska neravnoteža u mozgu” izaziva mentalnu bolest. Marketingom popularizovano, ovo shvatanje je samo psihijatrijsko željno mišljenje. U potpunosti je odbačeno od strane istraživača, psihijatara, psihologa i doktora.
Dr. Joseph Glenmullen, klinički instruktor na psihijatriji pri medicinskoj školi Harvard i autor djela “Prozac Backlash”, tvrdi da “Mi nemamo uzrok niti fiziologiju bilo koje psihijatrijske dijagnoze....Poslednjih godina, psihofarmakologija nije oklijevala da, u odsustvu utvrđenih dijagnoza, konstruiše “oblike bolesti” za psihijatrijske dijagnoze”.
On upozorava: “Pacijentima se često izričito naglasi da imaju neku bolest obično da bi se opravdalo njihovo kljukanje “lijekovima” (psihijatrijskim drogama). Ali kada podrobnije osmotrimo ovaj problem vidimo da se sve bolesti zasnivaju na 3 pseudonaučna temelja: površna lista dijagnoza, navodna (pretpostavljena) “biohemijska neravnoteža u mozgu”, neustanovljeni genetski determinizam (geni)”.
Psihijatar David Kaiser istice da “moderna psihijatrija još mora da argumentovano dokaže genetski/biološki uzrok svake pojedinačne bolesti... Pacijentima je dijagnosticirana “hemijska neravnoteža u mozgu” uprkos činjenici da ne postoje testovi koji bi podržali takvu tvrdnju... i nema jasne predodžbe o tome kako bi prava hemijska neravnoteža izgledala”.
Bruce Levine, Ph. D. Psiholog i autor djela “Pobuna zdravog razuma” rekao je “Podsjetimo se da nikakvi biohemijski, neurološki, ili genetski znaci nisu pronađeni da bi se utvrdio poremećaj pomanjkanja pažnje (ADHD – ADD ili poremećaj pomanjkanja pažnje i hiperaktivnost ili poznat još kao hiperkinetički sindrom), ODD (poremećaj oprečnosti kod djece), depresija, šizofrenija, rastrzanost, zavisnost od alkohola i droge, prejedanje, kockanje, ili bilo koja druga tzv. mentalna “bolest” ili “poremecaj”.”
Elliot Valenstein, Ph. D., autor djela “Okrivljujući um”, je nedvosmislen “Ne postoje testovi koji bi omogućili procjenu hemijskog stanja ljudskog mozga”. “Poslednjih godina”, dodaje Dr. Glenmullen, “nema smanjenja navodne “biohemijske neravnoteže” kao psihijatrijskog uzroka. Iako su preduzimani marljivi (vrijedni) napori za utvrđivanje uzroka, niti jedan nije utvrđen. Čak naprotiv. Kada god bi se pomislilo da bi se “hemijska neravnoteža” mogla ustanoviti pokazalo bi se suprotno.”
Godine 1998., Nacionalni institut za zdravlje održao je stručnu konferenciju o opštem mišljenju o dijagnozama i tretmanima ADHD-a (ADD li “poremećaj” pomanjkanja pažnje i hiperaktivnost ili poznat još kao hiperkinetički sindrom) na kojoj je zaključeno da “nemamo nezavisan, validan test za ADHD (ADD ili “poremećaj” pomanjkanja pažnje i hiperaktivnost ili poznat još kao hiperkinetički sindrom), ne postoji podatak koj bi naveo na to da je ADHD (ADD ili “poremećaj” pomanjkanja pažnje i hiperaktivnost ili poznat još kao hiperkinetički sindrom) posljedica “poremećaja” mozga... i napokon, nakon mnogo godina kliničkog istraživanja i iskustva sa ADHD-om (ADD ili “poremećaj” pomanjkanja pažnje i hiperaktivnost ili poznat još kao hiperkinetički sindrom) naše znanje o uzrocima i posljedicama ADHD-a (ADD ili “poremećaj” pomanjkanja pažnje i hiperaktivnost ili poznat još kao hiperkinetički sindrom) ostaje pod znakom pitanja”.
Prijavite zločine i kršenja ljudskih prava u psihijatriji
Ako znate slučajeve kršenja ljudskih prava u psihijatriji ili kroz pojedinačne psihijatre ili slučajeve silovanja pacijenata od strane psihijatara, slučajeve ubistava i samoubistava, korupciju u psihijatriji, korupciju pravosuđa kroz psihijatriju i bilo koja druga kriminalna djela, kontaktirajte nas i prijavite zločin.