Skeniranje mozga ne može otkriti “mentalnu bolest“

Dok su mediji i javnost uopšte ispunjeni “udarnim” vijestima da ispitivanje nervnog sistema (skeniranje mozga) identifikuje mentalnu bolest, Dr. Thomas Szasz, profesor i emeritus psihijatrije na medicinskom fakultetu državnog univerziteta u Syracuse-u, New York, kaže da je psihijatrijska tvrdnja da su mentalne bolesti zapravo belesti mozga “tvrdnja koja se navodno zasniva na nedavnim otkrićima u oblasti nauke o nervima i koja se poziva na dijagnostičke tehnike skeniranja mozga i na farmakološka sredstva liječenja. To nije tačno.”

• Studija koja je, u septembru 2001. godine, objavljena u Žurnalu američke akademije psihijatrije za djecu i adolescente (Journal of the American Academy of Child and Adolescent Psychiatry) iznosi da, iako ispitivanjem nervnog sistema možemo izmjeriti očigledne razlike u veličini ili razmjeru dijelova mozga, pojedinačne ćelije i slojeve ćelija još uvijek ne možemo predočiti. To znači da, iako možemo odrediti veličinu i oblik dijelova mozga, prikriveni uzrok tih razlika ne može se odrediti.”

• Članak koji je, u maju 2004. godine, objavljen u časopisu “The Mercury News”, tvrdi da “Mnogi doktori upozoravaju na opasnost korištenja slikovnog prikaza mozga kao sredstva za uspostavljanje dijagnoze, navodeći da je neetično – i vjerovatno opasno – da to doktori koriste za otkrivanje problema u ophođenju, emotivnih i psihijatrijskih problema pacijenta. Oni navode da procjena vrijedna 2,500 dolara ne nudi korisnu niti tačnu informaciju.”

• 1. Douglas Mar, psihijatar, kaže: “Ne postoji naučna podloga za ove tvrdnje (korištenje skeniranja mozga za psihijatrijske dijagnoze)”.

• “Tačna prognoza koja se zasniva na skeniranju jednostavno nije moguća”, utvrdio je Dr. Michael D. Devous, sa Nuklearnog medicinskog centra na Univerzitetu teksaškog jugozapadnog medicinskog centra.

Štaviše, čak i onda kada skeniranje mozga pokaže neke promjene, te su promjene najvjerovatnije izazvane djelovanjem lijekova.

1. godine, Jonathan Leo, profesor anatomije na Zapadnom Univerzitetu zdravstvenih nauka, i David Cohen, profesor u školi za socijalni rad Nacionalnog Univerziteta na Floridi, pregledali su 33 najnovije studije slikovnog prikaza mozga o dijagnosticiranim ADHD (ADD ili “poremećaj” pomanjkanja pažnje i hiperaktivnost ili poznat još kao hiperkinetički sindrom) predmetima. Potvrdili su da se svaka studija bavila liječenjem djece, najvise podložne promjenama, jer stimulanti “uzrokuju trajne promjene u mozgu”. Takođe su pregledali vješto prikrivanu studiju NIMH-a (2001 Nacionalni institut za mentalno zdravlje) koja je uključivala neliječene subjekte i tvrdila da djeca koja se ne liječe od ADHD-a (ADD ili “poremećaj” pomanjkanja pažnje i hiperaktivnost ili poznat još kao hiperkinetički sindrom) imaju znatno manje mozgove (a ovo nekako podržava tvrdnju da ADHD (ADD ili “poremećaj” pomanjkanja pažnje i hiperaktivnost ili poznat još kao hiperkinetički sindrom) postoji i da je to neurobiološki “poremećaj’”. Međutim, upoređivana grupa bila je 2 godine starija, tako da je normalno to sto su mlađa djeca imala manje mozgove.

Dr. Valenstein takođe kaže: “Ustanovljeno je da “lijekovi” (psihijatrijske droge) koji se koriste za liječenje mentalnog “poremećaja” mogu, na primjer, izazvati trajne biohemijske, čak i strukturne promjene (uključujući i promjene u mozgu), što se u prošlosti smatralo da je posljedica “poremećaja”, a zapravo može biti posljedica liječenja”. Povrh toga, “Sada je teško pronaći pacijente koji nemaju dugu istoriju korištenja “lijekova” (psihijatrijskih droga), a kao rezultat toga veliki broj poremećaja mozga pronađenih kod ovih pacijenata vjerovatno je rezultat liječenja, tj. prije bi se moglo reći da je izazvan liječenjem nego da je uzrok “poremećaja”.

POSLJEDICE “LIJEKOVA” (PSIHIJATRIJSKIH DROGA)

Dr. Mary Ann Block, autor djela “Stop ADHD-u (ADD ili “poremećaj” pomanjkanja pažnje i hiperaktivnost ili poznat još kao hiperkinetički sindrom)”, ističe: “Psihijatri ne vrše nikakve testove. Psihijatar sasluša istoriju bolesti i onda prepiše “lijek” (psihijatrijsku drogu).” A ti “lijekovi” (psihijatrijske droge) su otrov.

Suprotno od njihovih fizičkih štetnih posljedica, stimulanti koji se prepisuju djeci ne djeluju onako kako se kaže da djeluju. Na primjer, roditeljima se kaže da će djeca biti skoncentrisanija za vrijeme uzimanja stimulanta, a to će poboljšati njihov školski uspjeh. Međutim, istraživanja pokazuju da djeca koja konzumiraju stimulante ne postižu bolje rezultate. Dokaz koji je iznijet na konferenciji o ADHD-u (ADD ili “poremećaj” pomanjkanja pažnje i hiperaktivnost ili poznat još kao hiperkinetički sindrom) Nacionalnog instituta za zdravlje, 1998. godine, pokazuje da djeca koja uzimaju ove “lijekove” (psihijatrijske droge ) padaju na ispitima, ispisuju se iz škola isto onoliko često koliko i djeca koja ih ne uzimaju. Ovo potvrđuje pregled istraživanja, iz 1978. godine, o stimulantima kojim je zaključeno da “Stimulanti imaju malo, ako uopšte imaju, uticaja na…. duže školsko napredovanje…” Njihov jedini učinak bio bi “napredak u vladanju učionicom”.

Psihijatri koriste termin “lijek” umjesto droga da bi umirili roditelje i učitelje, predočavajući im time sliku nekog bezopasnog sirupa za kašalj koji propisuje prijatni, porodični doktor... Međutim, psihijatrijski “lijekovi” (psihijatrijske droge) su bez izuzetka droge sto mijenjaju um, mnoge stvaraju zavisnost, a sve se zloupotrebljavaju.

Slijede informacije o “lijekovima” (psihijatrijskim drogama) koji se djeci najčešće propisuju.

Stimulanti

Stimulanti se najčešće propisuju za ADHD (ADD ili “poremećaj” pomanjkanja pažnje i hiperaktivnost ili poznat još kao hiperkinetički sindrom) i za druge takozvane nesposobnosti za učenje uključuju Ritalin (metilfenidat hidroklorid, psihijatrijska droga za djecu i odrasle), Aderal, Concertu, Metadat, Fokalin i Cilertu. Kao stimulanti ili “lijekovi” (psihijatrijske droge) poput amfetamina DEA (Zavod za lijekove) ih je svrstao među lijekove II reda u istu klasu sa morfinom, opijumom i kokainom.

Zloupotreba ovih stimulanta toliko je rasprostranjena u Sjedinjenim Državama da je 1995. godine INCB (Internacionalni odbor za kontrolu narkotika) Ujedinjenih Nacija zatražio od vlade da “poveća oprez i preduzme mjere predostrožnosti pri trgovini i izdavanju ovih supstanci [stimulanta koji se propisuju za ADHD (ADD ili “poremećaj” pomanjkanja pažnje i hiperaktivnost ili poznat još kao hiperkinetički sindrom)] s ciljem da se izbjegne mogućnost nelegalne trgovine”.

Te iste godine DEA (Zavod za lijekove) izjavio je da Ritalin (metilfenidat hidroklirid, psihijatrijska droga za djecu i odrasle) može dovesti do zavisnosti i da se “periodi psihoza, nasilnog ponašanja i bizarnih reakcija pripisuju” njegovoj upotrebi.

2000. godine, proizvođači lijekova za ADHD (ADD ili “poremećaj” pomanjkanja pažnje i hiperaktivnost ili poznat još kao hiperkinetički sindrom) počeli su da “se obraćaju potrošačima” reklamirajući ove “lijekove” (psihijatrijske droge) u vodećim časopisima za žene i na televiziji, kršeći time 30 godina star ugovor Ujedinjenih Nacija koji zabranjuje promovisanje ovakvih “lijekova” (psihijatrijskih droga) zbog velike mogućnosti njihove zloupotrebe.

Propratne posljedice Ritalina (metilfenidat hidroklorid, psihijatrijska droga za djecu i odrasle) su nervoza, nesanica, preosjetljivost, anoreksija, promjene krvnog pritiska i pulsa, bolovi u stomaku, mršanje i toksične psihoze. A prestanak konzumacije donosi rizik od počinjenja samoubistva. Ritalin (metilfenidat hidroklorid, psihijatrijska droga za djecu i odrasle) i drugi stimulanti takođe mogu izazvati simptome “poremećaja” misli do simptoma aritmije srca (nepravilni otkucaji srca), a mogu i zaustaviti rast djece.

Ritalin (metilfenidat hidroklorid, psihijatrijska droga za djecu i odrasle) je sličan amfetaminu, jer ima sličnu hemijsku strukturu i posljedice koje ostavlja na tijelu. Amfetamin je hemijska struktura koja u mnogome podsjeća na prirodne stimulante tijela, poput adrenalina. Može smanjiti apetit i umor i ubrzati vas. Kao zloupotrebljavani “lijek” (psihijatrijska droga), poznat je kao “brzina”, “kristalni met” i “krek”; može izazvati zavisnost, ozbiljne reakcije tijela i povlačenja. Stimulant se odnosi na bilo koju hemikaliju ili supstancu koja mijenja um, a koja utiče na centralni nervni sistem tako što ubrzava funkcije tijela, uključujući srce i brzinu disanja. Među najčešće stimulante ubrajaju se kokain, amfetamin, Ritalin (metilfenidat hidroklorid, psihijatrijska droga za djecu i odrsle), kofein i nikotin.

• Između 1990. i 2000. godine 186 smrtnih slučajeva pripisuje se Ritalinu (metilfenidat hidroklorid, psihijatrijska droga za djecu i odrasle). Najveći je rizik među korisnicima koji ušmrkuju velike količine “lijeka” (psihijatrijske droge).

• Dr. Walker je u svojoj knjizi “Obmana o hiperaktivnosti” izjavio: “Iako istraživanja pokazuju da je ovaj “lijek” (psihijatrijska droga) u maloj mjeri karcinogen ( izazivač bolesti raka), povećavanje rizika po milione djece, čak iako je taj rizik mali, nije nešto što se treba olako shvatiti”. Pozvao se i na izvještaj koji upozorava da Ritalin (metilfenidat hidroklorid, psihijatrijska droga za djecu i odrasle) može izazvati trajne, rastuće posljedice po miokardijum (tanki sloj mišića od kojih se sastoji veći dio omotača srca).

• 1. godine, istraživači iz Teksasa upozorili su da istraživanja poistovjećuju Ritalin (metilfenidat hidroklorid, psihijatrijska droga za djecu i odrasle) sa najvećim nosiocem rizika od bolesti raka. Istraživanje je pokazalo da nakon samo 3 mjeseca, jedno od 12 djece koji se liječe Ritalinom (metilfenidat hidroklorid, psihijatrijska droga za djecu i odrasle) ima za 3 puta povećan stepen “poremećenosti” hromozoma, a sve to povećava i rizik od bolesti raka. Svi ,od ukupno 12 djece, su pokazali “poremećaje” hromozoma koji su slično povezani. “Ovo bi trebali podići upozoravajuću crvenu zastavu”, rekao je Marvin Legator, toksikolog okoline i glavni istraživač ovog istraživanja.

Prijavite zločine i kršenja ljudskih prava u psihijatriji

Ako znate slučajeve kršenja ljudskih prava u psihijatriji ili kroz pojedinačne psihijatre ili slučajeve silovanja pacijenata od strane psihijatara, slučajeve ubistava i samoubistava, korupciju u psihijatriji, korupciju pravosuđa kroz psihijatriju i bilo koja druga kriminalna djela, kontaktirajte nas i prijavite zločin.